Ο Νέλσον Μαντέλα ήταν γιος αρχηγού της φυλής των Τέμπου, παραιτήθηκε όμως του δικαιώματος διαδοχής για να γίνει δικηγόρος. Πτυχιούχος του Πανεπιστημίου της Νότιας Αφρικής, ο Νέλσον Μαντέλα έγινε μέλος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου το 1944. Γρήγορα αναδείχθηκε ηγέτης του Umkhonto we Sizwe (Δόρυ του Έθνους), της ένοπλης πτέρυγας του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου. Μετά τη σφαγή άοπλων μαύρων από την αστυνομία στις ταραχές της Σάρπβιλ, το 1960, ο Μαντέλα οργάνωσε δολιοφθορές κατά του καθεστώτος, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση. Το 1963 δικάστηκε για δολιοφθορά, προδοσία και βίαιη συνωμοσία στην πασίγνωστη δίκη της Ριβονίας, η οποία πήρε το όνομα της από το προάστιο του Γιοχάνεσμπουργκ όπου είχαν βρεθεί όπλα και πυρομαχικά που ανήκαν στο Umkhonto. Ο λόγος που δημοσιεύουμε είναι ένα μεγάλο απόσπασμα αυτού που εκφώνησε ο Μαντέλα προς υπεράσπιση του. Στις 12 Ιουνίου 1964 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Παρέμεινε φυλακισμένος ως τις 11 Φεβρουαρίου 1990, όταν τον απελευθέρωσε η κυβέρνηση του Φρεντερίκ ντε Κλερκ. Ο Μαντέλα και ο Ντε Κλερκ μοιράστηκαν το Νομπέλ Ειρήνης το 1993. Τον Απρίλιο του 1994 η Νότια Αφρική διεξήγαγε τις πρώτες παμφυλετικές εκλογές, όπου επικράτησε το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο. Ο Μαντέλα εξελέγη πρόεδρος, θέση στην οποία παρέμεινε ώς το 1999, ώσπου αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική.

Ο Tenzin Gyatjo έγινε Δαλάι Λάμα το 1940, όταν ήταν 2 ετών. Είναι ο 14ος σε μια σειρά από ηγέτες του Θιβέτ, που ξεκίνησε το 1641. Οι οπαδοί του τον θεωρούν μετενσάρκωση του μακρινού προγόνου των Θιβετιανών Bodhisattva Avalokitesvara, μια από της μορφές του Βούδα και, συγκεκριμένα, τη μορφή του Ελέους. Βρίσκεται εξόριστος από το 1950, όταν η Κίνα κατέλαβε το Θιβέτ. Από τότε εγκαταστάθηκε στην Ινδία ως ηγέτης της εξόριστης κυβέρνησης του Θιβέτ μέχρι την παραίτηση του τον Μάρτιο του 2011.

"Νομίζω πως αυτή η ζωή ως Δαλάι Λάμα είναι η δυσκολότερη από όλες τις προηγούμενες", έχει πει σε μια συνέντευξη. Παραμένει όμως πάντοτε αισιόδοξος και δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται για την απελευθέρωση της πατρίδας του.

Στις 10 Δεκεμβρίου 1989 του απονεμήθηκε στο \'Οσλο το Νομπέλ Ειρήνης. Η ομιλία αυτή δεν είναι η ομιλία κατά την απονομή, αλλά αυτή που έδωσε το βράδυ της ίδιας μέρας και την οποία μίλησε για τη φιλοσοφία του: για τη δύναμη της συμπόνιας και της μη βίας· για την αδυναμία του θυμού και της ισχύος.